ชีวิตประจำวันอันน่าเบื่อ 1

ชีวิตประจำวันอันน่าเบื่อ 1

The beginner

เมื่อนานมาแล้วได้มีวีรบุรุษผู้หนึ่งมีนามว่า ”สคาลส์” ผู้ซึ่งปกป้องโลกจากปีศาจและด้วยอายุที่มากขึ้นกับพลังที่ลดน้อยลงทำให้เขาไม่สามารถปกป้องโลกได้เท่าที่ควร จึงได้ไปพบรักกับมนุษย์ผู้นึงที่ชื่อว่า “นีโน่ล์” และได้ลูกชาย 2 คน และลูกสาวอีก 1 คน หลังจากที่ส่งทั้ง 3 คนไปหาอยู่อาศัยเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ได้สิ้นชีวิตลง

      ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในทวีปเอเชีย

“เฮ้ พวกเรามาดูนี่สิ”ใครบางคนร้องเรียกเพื่อนๆอย่างแตกตื่น

“นั่นมันเด็กที่จะย้ายเข้ามาใหม่นี่”เพื่อนอีกคนพูดขึ้นมา

“ก๊องๆ”และแล้วเสียงออดก็ดังขึ้น

“สวัสดีค่ะนักเรียนที่เคารพทุกคน”เสียงคุณครูประจาชั้นกล่าวทักทายนักเรียน

“วันนี้จะมีเพื่อนใหม่มาอยู่กับเรานะจ้ะ เอ้า!มาแนะนำตัวหน่อยสิ”ครูเรียกเด็กใหม่ออกมา

          ในยามนี้ ทุกสายตาจับจ้องไปที่เด็กใหม่เพียงคนเดียว บรรยากาศหนาวเย็นทั้งๆที่ยังหน้าร้อนอยู่ ความกระหายและบ้าคลั่ง(ที่อยากรู้ชื่อเด็กใหม่)เกือบปะทุออกมา

“สวัสดีครับ ผมชื่อ นายอภิสิทธิ์ เรดเกรฟ ชื่อเล่นชื่อโฟล์คครับ”โฟล์คกล่าวแนะนำตัวด้วยความเฉยเมย

“เอาล่ะไปนั่งที่ได้”ครูบอกให้เขากลับไปนั่ง

          บทเรียนวิชาแรกคือ วิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งคุณครูก็ได้อธิบายหลักการทำในข้างต้นให้แล้ว จากนั้นก็สั่งให้นักเรียนทำต่อเองแล้วเอาไปส่งในท้ายคาบ ซึ่งเปิดเทอมใหม่ทกคนดูฮึกเฮิมและตั้งใจกันอย่างมาก แต่มีแค่โฟล์คคนเดียวที่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่สนใจงานที่วางอยู่โต๊ะเลยแม้แต่น้อย

“นี่ ทำไมนายไม่ทำงานล่ะ”รวิสันต์สมาชิกในห้องเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ไม่เห็นจำเป็นต้องทำเลยนี่ ของแค่นี้เอง”โฟล์คพูดด้วยความใจเย็นและยังคงมองหน้าต่างต่อไป

“ถ้าไม่ทำก็ไม่มีงานส่งนะ เดี๋ยวก็ไม่ได้คะแนนหรอก”รวิสันต์ยังคงทักท้วงด้วยความเป็นห่วง

“ชั้นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำของแบบนี้หรอก”โฟล์คยังคงตอบแนวเดิม

“นายเข้ามาโรงเรียนนี้เพื่ออะไรกันแน่”รวิสันต์ถามแบบเจ้าเล่ห์

“โฮ่ ถามได้ตรงจุดดีนี่หรือว่ารู้อยู่แล้วล่ะ”โฟล์คเหล่ตามองรวิสันต์สักพักก่อนจะหันไปมองหน้าต่างต่อ

      ทั้ง 2 คนยังคงนั่งเงียบและไม่มีใครคิดจะพูดอะไรขึ้นมาสักคน แต่แล้วรวิสันต์ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา

“วันเสาร์ใช่มั้ย หึ งั้นเอาแผนที่ไปก่อนละกัน ฝ่าไปให้ได้ล่ะ”พูดเสร็จเขาก็ยืนกระดาษ A3 ให้โฟล์คแผ่นนึง ในนั้นเขียนแผนที่เดินทางในแบบที่มนุษย์ไม่เข้าใจไว้อยู่

          และเมื่อมาถึงเช้าวันเสาร์ โฟล์คตื่นขึ้นมาจากเตียงแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ และเขาก็คว้ากุญแจรถออกไปสตาร์ทรถ พร้อมกับขี่รถออกไปตามแผนที่ และจุดแรกที่มาเห็นก็คือกำแพงขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายและมีประตูบานยักษ์ปิดอยู่ โฟล์คขี่เข้าไปใกล้พร้อมกับชักปืนออกมายิงที่ประตู ไม่นานประตูก็พัง โฟล์คจึงขี่เข้าไปข้างใน

          ข้างในนั้นมีกองทหารปีศาจอยู่กองนึง(ประมาณ 10 ตน)ยืนแถวหน้ากระดานพร้อมกับถือดาบคนละเล่ม โฟล์คเบรกรถแล้วลงมาจากรถ จากนั้นเขาก็ชูมือขึ้นแล้วจู่ๆก็มีดาบพุ่งลงมาจากฟ้ามาใส่ที่มือเขา โฟล์คสะบัดดาบสองครั้งก่อนจะใช้ดาบเล่มนั้นชี้ไปที่กองทหาร

“แน่จริงก็เข้ามาสิ!!”เขาตะโกนใส่กองปีศาจ

          ไม่นานกองปีศาจพวกนั้นก็พุ่งเข้าหาเขาด้วยความเร็ว แต่แล้วผลปรากฏว่าโฟล์คได้หายตัวไปยืนอยู่ด้านหลังของพวกนั้น แล้วอยู่ๆหัวของพวกปีศาจทุกตัวก็หลุดออกจากคอก่อนที่ร่างและหัวจะสลายไปในอากาศ

          โฟล์คกดรีโมทเล็กที่อยู่ในมือแล้วไม่นานรถก็วิ่งมาจอดหน้าเขา เขาขึ้นมอไซต์และขับไปต่อตามแผนที่ที่ได้

          และด่านที่สองก็เป็นกำแพงเช่นเดิม แต่คราวนี้มันถูกเปิดทิ้งเอาไว้ราวกับว่าจะรอต้อนรับผู้ที่มาเยือน เขาสังหรณ์ใจไม่ดีเลยจอดรถไว้ข้างนอกแล้วเดินเข้าไปตัวเปล่า หลังจากที่เขาก้าวเข้ามากลางทะเลทรายที่อยู่ในกำแพง จู่ๆประตูหน้าก็ปิดเองและมีท่อยื่นออกมาจากกำแพงด้านในประมาณ 12 ท่อแล้วก็มีน้ำไหลทะลักออกมาจากท่อทั้งหมด...ภายในเวลาไม่กี่นาทีน้ำก็เริ่มท่วมถึงหัวโป้ตีนเขา โฟล์คจึงหาทางหยุดน้ำโดยการไล่ฟันท่อน้ำทุกท่อ แต่ถึงจะฟันท่อขาดไปน้ำก็ไม่หยุดไหลสักทีจนตอนนี้น้ำเริ่มท่วมถึงหัวเข่าเขาแล้ว เขาไม่มีทางเลือกจึงใช้ดาบแทงเข้าไปไหนกำแพงที่มีระบบควบคุมอยู่ แล้วไม่นานกระแสไฟฟ้าก็ไหลมาปนกับน้ำทำให้เขาโดนไฟฟ้าช็อตอยู่นานจนกระทั่งน้ำไหลออกไปตามรูที่ขาแทงไว้หมด โฟล์คลุกขึ้นมาด้วยสภาพยับเยิบพร้อมกับเอายาหม่องมาทาอ้อมตัว สักพักเขาก็เรียกรถมาแล้วขับไปต่อ จนมาถึงด่านที่สามและแน่นอนว่ามันก็เป็นกำแพงอีกเช่นเดิมและข้างในก็ไม่มีอะไรเหมือนด่านที่สองเป๊ะ แต่รอบนี้ไม่เพราะเมื่อหลังจากเขาเข้ามาแล้วประตูก็ปิดไปแล้วพื้นก็ยุบลงไปเป็นหลุมใหญ่ ข้างล่างเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ แล้วอยู่ๆก็มีปลาฉลามยักษ์กระโดดขึ้นมางับตัวเขาก่อนจมหายไปในน้ำ ไม่นานนักในน้ำก็เริ่มมีสีแดงสดและฉลามตัวนั้นก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วตัวขาดครึ่งกลางอากาศ โฟล์คกระโดดลงมาจากช่องท้องที่ขาดพร้อมกับเอาดาบมาแทงกำแพงเพื่อดึงตัวเองไม่ให้ตกลงไปอีก

          หลังจากที่พื้นปิดสนิท เขาก็โดดลงมาจากกำแพงที่เกาะอยู่พร้อมกับเดินออกไปข้างนอก จากนั้นเขาก็ขี่รถไปด่านที่สี่ต่อ คราวนี้ประตูถูกปิดไว้และมีทางเข้าเล็กๆสำหรับเดินเข้าติดอยู่ที่ด้านซ้าย เขาจึงเดินเข้าไปในประตูบานนั้น สิ่งที่เห็นข้างในก็คือลาวามากมายไหลอยู่ข้างใน แล้วอยู่ๆพื้นก็สั่น มีตัวอะไรไม่รู้กำลังลุกขึ้นมาจากกองลาวา ลำตัวเป็นหินปนลาวานิดๆ มันคือแม็กม่าโกเล็ม

         โกเล็มตัวนั้นหันมาเห็นโฟล์คยืนดูอยู่จึงได้เข้าจู่โจมโดยการขว้างก้อนอุกาบาตรใส่ โฟล์คก็คอยหลบและวิ่งไปตามสะพานเหล็กที่ติดอยู่อ้อมกำแพงจนไปถึงทางตัน เขาจึงกระโดดลงไปในลาวาและก่อนจะจมลงไปเขาได้ใช้ดาบฟันขาของโกเล็มไปข้างนึงทำให้โกเล็มล้มลงกองลาวาพร้อมกับเขา ไม่นานโฟล์คก็โผล่ขึ้นมาจากลาวาและไต่ขึ้นมาบนตัวโกเล็ม ตรงกลางระหว่างอกของโกเล็มกะพริบเป็นแสงสีแดง โฟล์คจึงเดินเข้าไปดูปรากฏว่ามันคือหัวใจของโกเล็ม โฟล์คไม่รอช้าให้มันลุกมากระทืบซ้ำจึงปักดาบลงไปตรงจุดนั้น แล้วก็เหมือนว่ามีออร่าสีแดงไหลเข้ามาในดาบพร้อมกับรอยสลักเป็นตัวอักษรจีน

          กองลาวาที่ไหลอยู่ก็แห้งกลายเป็นหิน ส่วนตัวโกเล็มก็ไม่มีลาวาในตัวอีกแล้วตอนนี้จึงกลายเป็นเพียงแค่ก้อนหินยักษ์เท่านั้น ส่วนโฟล์คก็เดินออกทางประตูหลังอีกเช่นเคย

          เขาขับอ้อมไปมาตามแผนที่อยู่นานแต่ก็ไม่พบกำแพงหรือฐานทัพเลยมีเพียงหลุมใหญ่หลุมเดียวเท่านั้น เมื่อนึกได้เขาจึงหยุดรถและเดินไปที่หลุมยักษ์หลุมนั้นพร้อมกับกระโดดลงไปข้างล่าง

          ภายในหลุมนั้นมีทางเดินเล็กพร้อมกับไฟสีฟ้าที่ใกล้จะดับติดอยู่ตามทางเดิน เขายังคงเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงทางออก จุดที่เขายืนอยู่ในตอนนี้นั้นมืดสนิททุกด้านและไม่นานก็มีไฟส่องมาที่ๆเขายืนอยู่พร้อมกับแสงเลเซอร์สีแดงที่แทงมาที่ตัวเขา ภายในเงามืดข้างหน้าของเขามีแสงเลเซอร์สีแดงเต็มไปหมด เพียงชั่วพริบตากระสุนนับพันก็ได้พุ่งเขาใส่ตัวเขาแบบไม่หยุดยั้งจนเขาล้มลงไปจมกองเลือด แล้วแสงเลเซอร์ที่อยู่ที่ตัวเขาก็ลดต่ำลงและหายไปไหนความมืด เขาลุกขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับชักปืนออกมายิงที่ๆแสงหายไป ไม่นานนักก็มีเลือดไหลมาถึงเท้าเขาพร้อมกับเสียงโอดครวญที่ดังมาจากทางข้างหน้า จากนั้นเขาก็เดินไปตามทางนั้น

          เขามาจนถึงจุดๆหนึ่งที่มีแสงสีขาวส่องลงมาจากด้านบน มันเป็นเหมือนลานกว้างที่ว่างเปล่า

“แป๊ะๆๆ”เสียงตบมือดังมาจากทางข้างหน้า

“ยินดีด้วย นายมาถึงจุดสุดท้ายแล้ว ไม่นึกเลยนะว่าจะอึดขนาดนี้”รวิสันต์พูดด้วยสีหน้าสงสัย

“ชั้นว่าแกไปรับจ๊อบล้างจานดีกว่าว่ะ”โฟล์คพูดด้วยความเหยียดหยาม

“เอาเถอะ ยังไงแกก็จบแค่นี้ล่ะนะ”รวิสันต์แอบยิ้มเล็กน้อย

          จากนั้นรวิสก็ได้ดึงดาบออกมาตั้งท่าเตรียมต่อสู้ เช่นกันโฟล์คก็ชักดาบออกมาชี้หน้ารวิสเหมือนกัน และทั้งสองก็ได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทั้งคู่บาดเจ็บสาหัสแต่ก็ยังไม่มีใครยอมใคร

“ทำไมแกถึงไม่ยอมแพ้ล่ะ”รวิสที่ทรุดโทรมถามด้วยความโกรธ

“ถ้าชั้นยอมแพ้แล้วใครจะเป็นคนล้างจานร้านขายกับข้าวหน้าบ้านชั้นล่ะ”โฟล์คตอบกลับแบบเรียบๆพร้อมกับเอาดาบมาประคองตัวเอง

“ดูถูกกันนักนะ”รวิสโกรธจัด พุ่งเข้าไปกะจะฟันคอโฟล์คให้ขาดแต่ในขณะนั้นเอง ตัวอักษรจีนที่ถูกสลักไว้ก็เรืองแสงขึ้นและมีออร่าไฟมาหุ้มดาบโฟล์คไว้”ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ก็ไม่สมควรที่จะจับดาบ”โฟล์คพูดพร้อมกับเอาดาบไปฟันกับดาบของรวิส จู่ๆดาบของรวิสก็หักสบั้นลง โฟล์คได้ทีใช้ดาบแทงไปที่ท้องของรวิสก่อนที่ไฟจากดาบจะเผาร่างรวิสไป

          โฟล์คปีนกลับขึ้นมาจากหลุม และขี่รถกลับไปที่บ้าน ขณะนี้เวลา 5.30 น. โฟล์คกลับมาถึงบ้านก็ถอดเสื้อออกเหลือไว้แค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวแล้วเขาก็เข้าห้องนอน ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสามของวันอาทิตย์แล้ว เขาออกมาจากห้องเห็นเงินกองนึงวางอยู่บนโต๊ะ เขาจึงเก็บมาเข้าลิ้นชักและเปิดทีวีดู

“เฮ้อ แค่งานแรกก็เหนื่อยขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย”เขานั่งบ่นอยู่ที่โซฟา

“ปึ้ง!!”เสียงประตูกระแทกกับกำแพงอย่างแรง

“นี่ใช่ร้านรับจ้างทั่วไปรึเปล่าครับ”เสียงของใครบางคนเอ่ยถามขึ้นมา

“ร้านขายก๋วยเตี๋ยวมั้ง ป้ายก็บอกอยู่ไม่หรอไง ตาบอดหรอไอ้สาสสสส”โฟล์คตอบคำถามทั้งที่ยังดูทีวีอยู่

“ผมมีอะไรให้ช่วยหน่อยครับ มันสำคํญมาก”ชายลึกลับพยายามขอร้องให้เขาช่วย

“เรื่องไรวะ มึงเซ็กเสื่อมอยากให้กูหาเด็กให้รึไงฟะ”โฟล์คยังคงตอบแบบรำคาญต่อ

“คือเรื่องนี้มันเกี่ยวกับ...น่ะครับ”ชายลึกลับพูดชื่อเรื่องขึ้นมา

          หลังจากได้ยินดังนั้นโฟล์ครีบหันมาสนใจลูกค้าพร้อมกับสัญญาว่าจะรับงานนี้

END SECTOR1

Explain STORY

โฟล์คนั้นที่จริงชื่อว่า โซวอน(โซวอน เรดเกรฟ)และเขาเป็นปีศาจพันธ์พิเศษที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ในเวลาสั้นทำให้เหมือนเป็นอมตะ โดยปีศาจจะสิ้นอายุไขที่ 4500 ปีทุกตัวและตอนนี้โซวอนก็ประมาณ 500ปีหรือเทียบกับมนุษย์ก็ราวๆ 22-23ปี แต่ที่เขาต้องกลับมาเรียนมัธยมปีที่ 3 เพราะเขาได้สวมชุดเกราะย่อส่วนเอาไว้ทำให้ร่างกายดูเล็กลง ที่เขาทำแบบนั้นก็เพื่อที่จะได้เข้าไปหาไรทำในโรงเรียนเพราะปกติเขาจะนั่งๆนอนๆอยู่บ้านรอลูกค้าและมันก็น่าเบื่อ เขาจึงตัดสินใจพลางร่างและหน้าตาเพื่อเข้าโรงเรียนจะได้ไม่ว่าง และงานที่รับส่วนใหญ่ก็เป็นงานเกี่ยวกับปีศาจที่ออกอาละวาดและแน่นอนค่าตอบแทนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาดังนั้นเขาจึงมีเงินมากมาย(แต่ไม่ใช้) และก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดในภาคแรก(2วันศ.-ส.)